Celem projektu było stworzenie prostego języka skryptowego bazowanego na języku JavaScript i pozwalającego na wykonywanie podzbioru jego instrukcji. W ramach projektu została stworzona gramatyka a następnie na jej podstawie został wytworzony lexer, parser oraz interpreter języka. Gramatyka języka jest zdefiniowana w formacie ENBF. W projekcie do generacji lexera i parsera zostały wykorzystane zewnętrze narzędzia: Flex oraz Bison. Narzędzia te na podstawie plików konfiguracyjnych generowały odpowiednio lexer oraz parser. Pliki konfiguracyjne były tworzone na postawie sformułowanej wcześniej w formacie EBNF gramatyki. Do testów jednostkowych została wykorzystana technologia GoogleTest. Testami zostały pokryte węzły drzewa AST, generowanego przez parser, połączenia i interakcje pomiędzy poszczególnymi węzłami w ich hierarchii. Testy jednostkowe pokrywają również wygenerowany lexer oraz parser.

Specyfikacja gramatyki języka formlanego została sformułowana w formacie formacie EBNF. Gramatyka języka pozwala na wykonywanie operacji arytmetycznych (dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie) oraz operacji logicznych (AND, OR, NOT). Wspierane są liczby całkowite oraz zmiennoprzecinkowe, zmienne typu Boolean oraz łańcuchy znaków. Dostępny jest operator przypisania, preinkrementacji jak i predekrementacji. Istnieje mozliwość definicji zmiennych oraz funkcji z zachowaniem globalnego/lokalnego zakresu (scope). Język umożliwia definiowanie obiektów w notacji zbliżonej do formatu JSON. Obiekty mogą zawierać inne, zagnieżdżone, obiekty, funkcje oraz wartości prymitywne. Gramatyka umożliwia wykonywanie instrukcji warunkowych if/else, dostepne są operatory porównania (==, !=, <=, <, >, >=). Dostępna jest również instrukcja Chile, pozwalająca na definiowanie pętli.

Instrukcje, w przeciwieństwie do języka JavaScript, zawsze muszą być kończone średnikiem ;.

W ramach języka zdefiniowana jest wbudowana, dostępna globalnie, funkcja log() pozwalająca na wyświetlanie danych w konsoli (jednoargumentowy odpowiednik console.log() z JavaScript). Istnieje możliwość wykorzystywania komentarzy zarówno jedno jak i wieloliniowych. Lexer zakłada pomijanie znaków białych ([ \t\n\r]). W kontekście lexera pomijane są również komentarze, zarówno jedno jak i wieloliniowe.

Zobacz całą gramatykę!

Podstawowym i najważniejszym węzłem w całym drzewie jest węzeł klasy Program. Węzeł ten stanowi obudowanie listy instrukcji i jest reprezentacją całego programu. Przez jego interface jest rozpoczynane interpretowanie wszystkich instrukcji. Zawiera on listę węzłów klasy Statement, stanowiącej interface dla wszystkich instrukcji najwyższego poziomu. Węzeł klasy program w ramach swojego wykonywania jest odpowiedzialny za stworzenie obiektu klasy Object reprezentującego global scope, wygenerowanie globalnie dostępnych funkcji bibliotecznych (tutaj funkcja log()) oraz rozpoczęcie wykonywania każdej z instrukcji wchodzących w skład programu w kolejności ich występowania. W ramach języka nie jest dostępny mechanizm hostingu dostępny w JavaScript. Instrukcje są wykonywane przez wywołanie na nich funkcji evaluate() przyjmującej jako argument referencję na obiekt klasy Object reprezentujący global scope. Instrukcje dzielą wspólny interface Statement. Konkretyzacją tego interface są klasy: ConditionalStatement, IterationStatement, ReturnStatement, FunctionDeclarationStatement, ExpressionStatement, VariableDeclarationStatement. Wyrażenia dziedziczą po wspólnym interface OperationExpression zwierającym funkcję evaluate() przyjmująca jako argument referencję na obiekt klasy Object reprezentujący scope w ramach którego dane wyrażenie ma być ewaluowane. Wyrażeniem są wszystkie operacje logiczne i arytmetyczne zarówno wieloargumentowe jak i jednoargumentowe. Operacje przypisania są również wyrażeniem. Jako wyrażenie uznajemy tutaj również wywołanie funkcji. Wyrażenia charakteryzują się tym, że w wyniku swojej ewaluacji zwracają wartość (w postaci obiektu klasy Variable). Jako wyrażenie traktujemy również zmienne oraz stałe w kontekście, w którym potrzebujemy ich wartości. Wyrażenia są wykorzystywane m.in. jako warunki w if/else czy while. Klasa Variable reprezentuje ogólnie pojętą wartość. Zaimplementowana jest w postaci „kontenera” na typy: Object, Function oraz Primitive. Zawiera prywatną zmienną, w której przechowywany jest aktualny typ wartości. Klasa ta przeciąża wiele operatorów arytmetycznych jak i logicznych. Klasa Primitive jest „kontenerem” na typy prymitywne. Jako typy prymitywne rozumiemy tutaj: Integer, Float, Boolean, String. Klasa ta przeciąża wiele operatorów arytmetycznych jak i logicznych. Klasa Object reprezentuje obiekt. Zawiera w sobie trzy mapy: mapę obiektów (Object), mapę funkcji (Function) oraz mapę prymitywów (Primitive) z uwagi na to, że obiekt może zawierać w sobie właściwości tych typów. Zdefiniowane zostały funkcje umożliwiające dodawanie nowych właściwości do obiektów jak i ich usuwanie oraz pobieranie. Klasa Function reprezentuje funkcje i zawiera w sobie listę parametrów oraz listę potencjalnych przyszłych argumentów, które podczas ewaluacji będą zmapowane na parametry. W ramach ewaluacji funkcja zwraca obiekt typu Variable. Podczas ewaluacji funkcja tworzy swój własny, wyizolowany scope, w którym przekazane do funkcji argumenty zmapowane są na występujące w deklaracji funkcji parametry. Istnieje możliwość definiowania funkcji anonimowych, jednak często chcemy nadać im nazwy by móc się do nich odwołać. Nazwy funkcji tak samo jak i wszystkich innych zmiennych są reprezentowane przez obiekt klasy Identifier. Obiekt ten wewnętrznie zawiera listę łańcuchów znakowych String i definiuje operatory dostępu do głowy oraz ogona listy łańcuchów znakowych. Operatory te umożliwiają używanie zagnieżdżonych, wielopoziomowych nazw zmiennych. W przypadku błędów przy ewaluacji programu rzucane są wyjątki dziedziczące po klasie bazowej ParseException udastępnijącej metodę what(). Wyróżniamy nastepujące typy wyjątków: InvalidIdentifierException, ParameterMismatchExceptio, UndefinedFunctionException, ZeroDivisionException.

var a = 1,
  b,
  c = false;

// dummy function
function math(x, y, z) {
  if (x >= y && z) {
    return x + y;
  } else {
    var k = x / y;
    return z * k;
  }
}

b = 2 * (6 - 5);
var c = math(a, b, false);

var object = {
  property: "abcd",
  act: function(a) {
    return a * 2;
  }
};
/*
    multiple line comment
*/
object["property"] = object.act(2 * 4);

var i = 12;
while (i > 0) {
  var sum = 4 + i;
  --i;
}

c = 12;

if (c < 14) {
  log("positive");
}

log(c);

Program uruchamiamy przekazując mu ścieżkę do pliku z kodem do zinterpretowania.

$ SimpleScript <file_path>

• Microsoft Visual Studio 2019
• googletest for Microsoft Visual Studio 2019
• winflexbioson3
• Win flex-bison Microsoft Visual Studio 2019 setup